سه شنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۸
63 بازدید
در واحدهای صنعتی بعضی از واکنشهای شیمیایی در درجه حرارت بالا صورت می‌گیرند و نیز بعضی از واکنشهای شیمیایی حرارت‌زا می‌باشند بنابراین لازم است حرارت حاصل را به طریقی از سیستم خارج نمود، که این کار را با استفاده از برجهای خنک کننده آبی و یا خنک کننده‌های هوایی انجام می‌دهند.
در خنک کننده‌های هوایی از سیال هوا استفاده می‌کنند و به دلیل ضریب انتقال حرارت کم هوا نیاز به سطح تبادل حرارتی زیادی است به همین علت خنک کننده‌های هوایی بسیار بزرگتر از خنک کننده های آبی می‌باشند از طرفی دیگر کنترل این خنک کننده‌ها و همچنین به جریان در آوردن هوا در آنها مشکلتر از خنک کننده‌های آبی می‌باشد.
همچنین مهمترین نقص خنک کننده‌های هوایی نسبت به نوع آبی افت دمای کمتر آن می‌باشد. حداکثر کاهش دما در این نوع خنک کننده‌ها 10درجه فارنهایت می‌باشد و اگر دمای هوا زیاد باشد اثر خنک کنندگی آنها کاهش می‌یابد.
در خنک کننده‌های آبی از سیال آب استفاده می‌کنند که غالبا شامل شیرین، آب شور(دریا) و یا مخلوطی از آب یا الکل‌های مونو یا پلی‌هیدریک می‌باشد. بسته به نوع منبع تامین آب، خنک‌کن ممکن است دارای کیفیت‌های متفاوتی باشد که با توجه به کیفیت آبهای مورد استفاده تمایل به خوردگی و رسوب گذاری و... در برجهای خنک کننده آبی وجود خواهند داشت و بایستی اصطلاحات لازم را روی آب انجام داد که تا آنجا که ممکن است خطرات حاصل را به حداقل رساند.
برای خواندن کامل این مقاله لطفا کلیک کنید.
